عمارات طراحی شده توسط حاکمان مصر باستان برای همه ی ما آشناست. این عمارت ها در واقع معابد و عبادتگاه هایی بوده اند که بر خلاف ظاهر ساده ی آن ها، عظمتشان شاهکاری در معماری محسوب می شود. مصر که سرزمینی خشک و کویری محسوب می شود، تیرهای چوبی برای ساخت و ساز در دسترس نداشت. همچنین خانه هایی که در مصر باستان با گل و خشت ساخته می شدند، بر اثر طغیان رود نیل سیل های مکرر از بین می رفتند. بنابراین مطمئن ترین روش برای ساخت معابد حاکمان مصر استفاده از سنگ گرانیت و سنگ آهک بود. مصریان این سنگ ها را با نماد ها و سمبل هایی که توسط حجاری بر سنگ ها نمایان می کردند تزئیین می کردند. قسمت جالب ساخت این سازه های سنگی، عدم استفاده از هیچ گونه ملات برای چسباندن سنگ ها به یکدیگر است. آن ها چنان دقیق سنگ ها را تراش می دادند که سنگ ها بدون نیاز به ملات چسباننده و سیمانی، بر روی هم قرار گیرند.
معماران مصر باستان از قوسهای باربر برای جابجایی سنگ ها استفاده نمی کردند. در عوض ، ستون ها را نزدیک یکدیگر قرار میدادند تا از سنگ های دیگر برای بالابر استفاده کنند. مصریان برای تزئینات معماری، سنگ تراشه هایی ایجاد می کردند که در آن ها فرم های پاپیروس و سایر فرم های گیاهی بازنمایی می شد. همچنین طراحی بسیار متنوعی از سطون ها داشته اند که به حدود سی سبک ستون مجزا می رسد. در طی جنگ هایی که رخ داد و آشنایی با سبک دیگر معماران جهان، ایران و روم نیز از ستون های سبک مصری تاثیر گرفته اند. در قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم، اکتشافات جدید باستان شناسان در معابد و بناهای باستانی مصر، موجب پر طرفدار شدن و علاقه ی مجدد به تزئینات مصری شد که نقش مهمی در معماری آرت دکو داشت.
نظر خود را بیان کنید :