معماری کلاسیک در دوره ای طولانی و وسعتی عظیم در دنیا پیش رانده است. این معماری بیشتر به سبک ساختمان های روم و یونان باستان اشاره دارد و رویکردی جدید برای ساختار های شهری در دنیای غرب و مستعمرات آن شد. معماری کلاسیک در یونان باستان شکل گرفت که در آن دوران منشا ظهور علم بود و سازه ها با قوانین دقیق و اصول ریاضی ساخته می شدند. معماران رومی معتقد بودند که بدون تناسب و تقارن، هیچ بنایی نمی تواند ساختار منظمی داشته باشد و همیشه این اصول را در ساخت بناها به کار می گرفتند. همچنین معماران دوران کلاسیک در به کارگیری سه اصل برای سازه های این دوره تاکید می کردند: دوام و استحکام، کاربردی بودن و زیبایی. هم اکنون، پس از گذشت بیش از بیست قرن می بینیم که در اهداف خود موفق بوده اند.
معماری کلاسیک در طول تاریخ همیشه الهام بخش معماران بوده و به همین دلیل سال ها بعد در حدود قرن هجدهم این معماری دوباره توجه معماران را به خود جلب کرد و موجب پیدایش سبک معماری نئوکلاسیک شد. با شنیدن نام معماری کلاسیک ما به یاد معابر مرمری مستطیل شکل با ستون های عظیم می افتیم و حتی تا سال های زیادی وجود این ستون های تزئینی که در بسیاری از آن ها شاهکار های مجسمه سازی به چشم می خورد راز زیبایی ساختمان ها محسوب می شد. بر همین اساس معماری کلاسیک بر مبنای انواع ستون ها و نقش ستون ها در سازه ها به سه دسته ی اصلی: دوریک، یونیک و کرنتین تقسیم می شود.
نظر خود را بیان کنید :