معماری روم شرقی، بیزانس (330 بعد از میلاد تا قرن 15)

شکل گیری معماری بیزانس پس از به تخت نشستن کنستانتین و انتقال پایتخت از روم به بیزانس(استانبول کنونی) توسط وی صورت گرفت. در سال 330 میلادی پایتخت امپراطوری بزرگ روم به بیزانس منتقل شد و به طبع معماری رومی نیز به سبک زیبا و الهام گرفته از معماری کلاسیک و اضافه شدن ویژگی های سبکی شرقی دچار تغییراتی شد که سبک معماری روم شرقی را شکل دادند.

این سبک از معماری که در دوران قرون وسطی شکل گرفته است، ترکیبی از سنت های معماری شرق و غرب است. از ویژگی های این معماری می توان به کار گیری موزاییک های فراوان در تزئینات، سقف های گنبدی شکل و عظیم که ارتفاع زیادی نیز دارند اشاره کرد. مهندسی پیچیده ای منجر به ساخت گنبد های مرتفع در این معماری می شد، از دستاوردهای معماری بیزانس در خاورمیانه است. این سبک تا زمان سقوط قسطنطنیه (حدود قرن پانزدهم) ادامه داشت و در ساخت بسیاری از کلیساها و بناهای مهم تاثیر گذار بود. معماری بیزانسی بعضی از ویژگی های معماری رومی، یونانی، غربی و خاورمیانه ای را در بر دارد. به طور مثال در این معماری در طراحی زیرطاقی های تزئینی از سبک خاورمیانه ای استفاده می شد و برای ستون بندی ساختمان ها از اصول معماری کلاسیک کمک می گرفت. در این دوره ساخت پنجره های بلند و استفاده از نور طبیعی در ساختمان ها رایج شد و تهویه ی بهتری در ساخت بناها تعبیه می شد.

از مهمترین نمونه های این معماری می توان به باسیلیکای سان ویتاله، موزه ی ایا صوفیه، هیپودروم قسطنطنیه و باسیلیکای سنت آپولیناره نوو اشاره کرد.

نظر خود را بیان کنید :

ارسال نظر