معماری رکوکو (قرن هجدهم میلادی)

این معماری که در ادامه ی باروک پسین شکل گرفت شباهت های زیادی به آن دارد و نسخه ی توسعه یافته تر و تجملاتی تری از این معماری است. رکوکو که در معنای لغوی آن به سنگ کاری تزئینی و صدفی شکل اشاره دارد، در نقاشی و معماری به عنوان سبکی تجملاتی که شکوه و جلال را به انحطاط و پوچی برده است شناخته می شود و از نظر منتقدان درون مایه ای پوچ و افراطی داشت. به همین دلیل مدت زیادی رکوکو پایدار نماند و جای خود را به نئوکلاسیک داد. این سبک نسبت به باروک غیر مذهبی تر و سکولارتر است و به طرزی افراطی سرشار از تزئینات و گچ بری های طلاکاری شده است. معماری رکوکو که مورد حمایت پادشاهان فرانسوی بود، سبکی متناسب با زندگی مفرح اشراف زادگان بود و اصول آن بر مبنای لذت بردن از زندگی بنا شد. از دلایل دیگر شکل گیری رکوکو زندگی تجملاتی و ولخرجی های بیش از حد پادشاهان و اشراف زادگان فرانسه بود که زمینه های انقلاب کبیر فرانسه را نیز به وجود آورد.

ویژگی های سبکی رکوکو شباهت زیادی به باروک دارد اما تفاوت هایی وجود دارد که تشخیص این دو را برای شما راحت تر می کند. بناهای ساخته شده در رکوکو از عدم قرینگی و تقارن در نما، اشکال و تزئینات برخوردارند. دیگر ویژگی این سبک استفاده از رنگ های بسیار روشن، سفید، شیری، آبی روشن و طلایی در تزئینات است. این تزئینات به جز بنا، در تمامی وسایل و طراحی داخلی، و حتی در ظروف به کار می رفت.

نمونه ی معماری رکوکو در بخش هایی از کاخ ورسای، کاخ کاترین در روسیه، کاخ ملی کولئوز در پرتغال و کاخ چاپسکی در لهستان به چشم می خورد.

نظر خود را بیان کنید :

ارسال نظر