معماری آرت نوو (از 1890 تا 1914 میلادی)

سبک معماری آرت نوو که در اواخر قرن نوزدهم در اروپا شکوفا شد سبکی بسیار نوین بدون تقلید از هیچ گونه تاریخ گرایی بود. این سبک هنری تزئینی علاوه بر معماری، در طراحی داخلی، طراحی جواهرات، طراحی پوستر و تصویر سازی استفاده می شد. تلاش عمده ی این سبک جدا شدن از تمام وابستگی های تاریخی موجود در معماری قرن نوزدهم بود و المان های کلاسیکی که بر معماری تسلط داشت. آرت نوو توسط یک روزنامه ی بلژیکی برای توصیف سبک یک گروه معماری در پاریس در ابتدا بیان شد. این سبک از پاریس شروع شد و در اتریش، اسپانیا، آلمان و ایتالیا شکوفا شد.

مشخصه ی متمایز آرت نوو استفاده از خطوط مواج و نا متقارن، الهام از طبیعت و موجودات آلی مانند حشرات، ساقه ی گل ها و گیاهان، شاخه های درخت انگور و ظرافت های دیگری است که در طبیعت نهفته اند. خطوط معماری آرت نوو می توانند کاملا ظریف و دلپذیر باشند و یا می توانند کاملا ریتمیک و شلاقی باشند. این سبک در معماری به گونه ای نمایان می شود که شکل سه بعدی را غرق در ریتمی خطی و ارگانیک می کند و تلفیق زیبایی از ساختار مهندسی معماری و تزئینات هنر معماری است.

شاید بتوان معروف ترین و زیباترین نمونه ی آرت نوو را ساختمان کازا باتیو در بارسلونا دانست. این ساختمان با شیشه های رنگی تزئین شده و تمام خصوصیات معماری آرت نوو را دارد. از دیگر نمونه های آرت نوو می توان از ساختمان مایولیکاهاوس در وین و دانشکده ی هنر گلاسکو نام برد.

نظر خود را بیان کنید :

ارسال نظر